Aralarında Şehirler Var! Sincaplar Hakkında Duyduğunuzda İnanamayacağınız 22 Gerçek

Sincaplar Arktik tundradan tropikal yağmur ormanlarına, çiftliklerden banliyölere ve büyük şehirlere kadar her yerde yaşar. 278’den fazla tür ve 51 cins ile tüm modern memeliler arasında en çeşitli olanlardır.

Sincapların ortalama uzunluğu 13 cm’dir. Afrika cüce sincabından Hint dev sincabına veya Çin kırmızı-beyaz dev uçan sincabına kadar değişen uzunluklarda gelirler. Hatta üç metreden uzun olabilirler.

Sincapların yaşamları boyunca sürekli büyüyen dört ön dişleri vardır. Bu, kesici dişlerinin her zaman kemirmeye tutunmasına yardımcı olur, aksi takdirde dişleri hızla düşer.

Sincaplar, 1987 ve 1994’te NASDAQ borsasını kısa süreliğine kapatanlar da dahil olmak üzere, son 30 yılda Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yüzlerce elektrik kesintisinden sorumlu tutulan tek şey. Çünkü bu konuda çok iyiler.

Yetişkin ağaç sincapları normalde yalnız yaşarlar, ancak bazen şiddetli soğukların olduğu dönemlerde kümeler halinde yuva yaparlar ve bir araya toplanırlar.

Sincap familyaları kendi içlerinde farklı sosyal tipleri barındırmaktadır. Örneğin çayır köpekleri olarak adlandırılan sincap türü, karmaşık iletişim sistemlerine ve büyük kolonilere sahip sosyal sincaplardır. Kendi içlerinde yüzlerce dönüm alana yayılabilecek şehirler kurarlar.

Gölge kuyrukları olarak anılmalarının sebebi ise çok hızlı hareket etmeleri ve asla gölge gibi görülmemeleridir.

1850’lerde New York Central Park gibi şehir parklarındaki sincaplar nadir görülen bir manzaraydı. Ağaç sincapları 19. yüzyılın ortalarında ABD’nin pek çok şehrinde neredeyse yok edilmişti. Sincapları neden bilerek öldürdükleri bir sır.

ABD’deki yaşam alanları ortadan kalktıktan sonra, Batı Kuzey Amerika’dan Avrupa ve Güney Afrika’ya kadar kendi doğal yaşam alanlarının dışındaki yerlere de yayıldılar.

İngiltere’de atık hayvan olarak istilacı olarak anılıyorlar çünkü aslında bir zamanlar şehri istila etmişler.

Sincaplar, yılanlar, çakallar, şahinler ve baykuşlar dahil birçok yırtıcı hayvan için değerli bir besin kaynağıdır. Uzun zamandır insanlar tarafından da avlanıyorlar ve bir zamanlar Kentucky burgoo ve Brunswick yahnisi gibi Amerikan yemeklerinin temelini oluşturuyorlardı.

Örneğin ağaç sincaplarının izleyicileri kandırmak ve hırsızları kovmak için sahte delikler kazdığı biliniyor. Zekalarıyla insanları şaşırtıyorlar.

Bazı yer sincapları kış uykusuna yatar, ancak birçok sincap türü kışı geçirmek için yiyecek depolarına güvenir. Bu, hırsızlara karşı savunmasız olmalarına rağmen tüm yiyeceklerini tek bir yerde tutmak anlamına geliyor. Pek çok sincap, kış uykusuna yatmak yerine, kışı yiyeceklerini yüzlerce veya binlerce saklanma yerine yayarak geçirir.

2008 yılında yapılan bir araştırma, bazı sincapların eski çıngıraklı yılan derilerini topladığını, onları çiğnediğini ve daha sonra kürklerini yalayarak, bu kokuyla yırtıcılardan saklanmalarına yardımcı olan bir tür ‘çıngıraklı yılan parfümü’ oluşturduklarını buldu. Kulağa inanılmaz geliyor değil mi?

Kuzey Amerika’da tamamen beyaz veya tamamen siyah bir sincap görürseniz, bu muhtemelen gri kılık değiştirmiş bir sincap veya tilki sincabıdır. Siyah varyasyon melanizmin bir sonucu iken, birçok hayvanda meydana gelen koyu pigment gelişimi; beyaz varyasyon albinizmden kaynaklanabilir.

Ulusal Sağlık Enstitüsü tarafından finanse edilen bir araştırmaya göre yer sincapları, felçli hastaların kış uykusu sırasında beyin hasarından korunmasına yardımcı olabilecek bir özelliğe sahip.

Sincaplar kış uykusuna yattığında, beyinlerinde, insanların belirli bir felç türünden sonra yaşadığına benzer şekilde, kan akışında önemli bir azalma yaşanır. Ancak sincaplar kış uykusundan sonra herhangi bir önemli etki olmaksızın uyanırlar.

Uçan sincaplar aslında uçamazlar. Ağaçtan ağaca süzülmek için uzuvlarının ortasındaki kösele kanatlarını kullanırlar, bu nedenle “süzülen sincaplar” olarak da adlandırılırlar.

Dağ sincapları yüzyıllardır ABD ve Kanada’da hava iddiasında bulunanlar olarak övülüyor, ancak yetenekleri biraz abartılıyor. Sincaplar havanın nasıl olacağını tahmin eder ve buna göre yiyecek depolar.

Sincaplar karmaşık yüksek frekanslı sesleri ve kuyruk hareketlerini kullanarak bağlantı kurarlar. Sesi kendi bölgelerindeki rakiplerini korkutmak, komşularını bölgedeki yırtıcı hayvanlara karşı uyarmak veya bir yırtıcı hayvanı azarlamak için kullanırlar. Bu nedenle, yavru olması durumunda ayrılma, çiftleşmeyi başlatma ve yiyecek isteme eğilimindedirler. Çalışmalar ayrıca, özellikle yiyecek çalmak söz konusu olduğunda birbirlerini izleyip öğrenebildiklerini de ortaya çıkardı.

Sincaplar teknik olarak küçük hırsızlıkların kurbanı olabilirler çünkü gömülü yiyeceklerinin tahminen yüzde 25’i diğer sincaplar tarafından yenir. Diğer failler arasında bu yiyecekleri çalmayı başaran kuşlar da var.

Bir sincap bir cevizi gömdüğünde genellikle geri döner ve onu yer. Ancak gömülü yemişlerin tamamını kazmazlar ve sincapların kaybettiği yiyecekler bile aslında kaybolmaz çünkü bu yemişler büyüyüp yeni ağaçlara dönüşür.

Bir sincap bir yırtıcı hayvanın yanında olduğunda veya kendisini tehdit altında hissettiğinde çok hızlı koşacaktır. Ancak koşma tarzı hiç de kolay değil ve onu yakalamaya çalışan herkes zikzak şeklinde kaçtıkları için sürpriz bir şekilde ortadan kayboluyor.

Kaçmakta oldukları kadar yiyecek bulmada da ustadırlar. Birçok yaban hayatı gibi, sincapları takdir etmenin en uygun yolu onlarla etkileşime girmek değil, onları izlemektir. Sincaplar gibi yabani hayvanları beslemek çoğu zaman berbat bir fikir çünkü bu, insanları bir besin kaynağı olarak gösteriyor ve siz oradan ayrıldığınızda onlar da doğal yiyecek aramayı bırakarak ölüyorlar.